2.1 Αριθμός δημοσιεύσεων
Το 2018 καταγράφονται 11.606 επιστημονικές δημοσιεύσεις στα διεθνή επιστημονικά περιοδικά που ευρετηριάζει το Web of Science. Αυτή η επίδοση είναι η υψηλότερη κατ’ έτος επίδοση σε όλη την περίοδο 2004-2018 (Διάγραμμα 2.1.1).
Μια πρώτη προσέγγιση για την «παραγωγικότητα» του ελληνικού ερευνητικού συστήματος Ε&Α όσον αφορά τον αριθμό των επιστημονικών δημοσιεύσεων που παράγονται, δίνουν τα Διαγράμματα 2.1.2 και 2.1.3. Το Διάγραμμα 2.1.2 αποτυπώνει τον αριθμό των δημοσιεύσεων για κάθε εκατομμύριο νομισματικής μονάδας που δαπανάται για Ε&Α στις χώρες της ΕΕ. Η Ελλάδα βρίσκεται στην ένατη θέση της σχετικής κατάταξης. Το Διάγραμμα 2.1.3 αποτυπώνει τον αριθμό των δημοσιεύσεων ανά ισοδύναμο πλήρους απασχόλησης ερευνητή για κάθε χώρα. Η Ελλάδα εμφανίζεται στην δέκατη όγδοη θέση.
Από το 2013 ως και το 2015, ο αριθμός των παραγόμενων δημοσιεύσεων των ελληνικών φορέων μειώνεται –σε αντίθεση με ό,τι σημειωνόταν σε όλη την περίοδο 2003-2012. Το 2016 και το 2018, ο αριθμός των δημοσιεύσεων ανακάμπτει, με τον ρυθμό μεταβολής να είναι υψηλότερος από εκείνους που καταγράφονται κατά μέσο όρο στις χώρες του ΟΟΣΑ και της ΕΕ (Διάγραμμα 2.1.4).
Το 2018, η Ελλάδα συμμετέχει στο 2,05% των επιστημονικών δημοσιεύσεων της ΕΕ, και στο 1,04% των χωρών μελών του ΟΟΣΑ. Όπως καταγράφεται στο Διάγραμμα 2.1.5, μετά το 2007 και μία περίοδο συνεχούς αύξησης, τα μερίδια των δημοσιεύσεων των ελληνικών φορέων και η θέση της Ελλάδας μειώνονται ελαφρά, τόσο στην ΕΕ όσο και στον ΟΟΣΑ.
Με βάση το μερίδιο δημοσιεύσεων, το 2018 η Ελλάδα βρίσκεται στην 25η θέση μεταξύ των χωρών μελών του ΟΟΣΑ με 1,04% (Διάγραμμα 2.1.6). Οι χώρες με τη μεγαλύτερη παραγωγή δημοσιεύσεων στον ΟΟΣΑ είναι οι ΗΠΑ, με ποσοστό 38,9%, και ακολουθούν το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γερμανία με ποσοστά πάνω από το 10%.
Σε σχέση με τον πληθυσμό της χώρας, η Ελλάδα παράγει 1.081 δημοσιεύσεις ανά κάτοικο και κατατάσσεται στην 25η θέση μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ (Διάγραμμα 2.1.7).
Δεδομένα: Eurostat, United Nations, Web of Science, 2002-2016. Δεν εμφανίζονται δεδομένα για την Ισλανδία και το Λουξεμβούργο λόγω του πολύ μικρού αριθμού των δημοσιεύσεών τους (λιγότερες από 1.500).
